Als je een deel van een citaat weglaat, hoe geef je dat dan aan?
De gangbaarste notaties zijn (…) en […].
Als je in je eigen tekst een citaat uit een andere tekst opneemt, komt het weleens voor dat je een deel wilt weglaten. Bijvoorbeeld omdat het citaat nogal lang is en niet alle woorden uit de zin of passage relevant zijn.
Er zijn verschillende manieren om duidelijk te maken dat er een deel van het citaat is weggelaten. Welke je gebruikt, is een kwestie van huisstijl.
Haakjes en puntjes
Het gebruikelijkst is om op die plek drie puntjes te zetten, met haakjes eromheen. Die haakjes kunnen rond zijn of vierkant.
- De premier zei: “Dit kabinet zal zich (...) aan zijn beloftes houden, zoals ik al eerder zei.”
- De premier zei: “Dit kabinet zal zich [...] aan zijn beloftes houden, zoals ik al eerder zei.”
Andere stijlen zijn bijvoorbeeld drie puntjes zónder haakjes eromheen, of een liggend streepje met haakjes eromheen.
- De premier zei: “Dit kabinet zal zich ... aan zijn beloftes houden, zoals ik al eerder zei.”
- De premier zei: “Dit kabinet zal zich [-] aan zijn beloftes houden, zoals ik al eerder zei.”
Het ene systeem is niet beter dan het andere. Het belangrijkst is dat je één variant kiest en die consequent toepast. Bij Onze Taal gebruiken we de ronde haakjes rondom de drie puntjes; dat is dus onze huisstijl.
Andere toevoegingen in een citaat
Andere toevoegingen binnen een citaat staan gewoonlijk tussen vierkante haken. Het gaat dan bijvoorbeeld om een redactionele aanvulling of opmerking. Ook kun je zo een onvolledig citaat aanvullen tot een hele zin.
- In het spellingboek stond: “Er zijn maar enkele spellingregels verandert [sic!] in 2005.”
- In de Algemene Nederlandse Spraakkunst staat: “Zo’n bijwoord is intonatief [wat de intonatie betreft – red.] van de rest van de zin gescheiden door een korte pauze.”
- De minister liet weten “geen enkele reden [te zien] om aan de uitkomst te twijfelen”.
Weglatingsteken aan het eind van de zin
Soms staat het weglatingsteken aan het einde van een citaat. Er komt dan (binnen het citaat) nog een punt, vraagteken of uitroepteken achter, vóór de aanhalingstekens sluiten.
- De premier herhaalde: “Dit kabinet zal zich zonder meer aan zijn beloftes houden (...).”
- De premier herhaalde: “Dit kabinet zal zich zonder meer aan zijn beloftes houden [...].”
- De journalist vroeg: “Kunt u dat beloven (...)?”
- De journalist vroeg: “Kunt u dat beloven [...]?”
