Waar zet je aanhalingstekens bij een citaat van meerdere alinea’s?
Daar is geen duidelijke regel voor. Er zijn verschillende mogelijkheden, elk met een aantal voor- en nadelen.
Er is geen vaste oplossing voor het gebruik van aanhalingstekens als een citaat meerdere alinea’s beslaat, bijvoorbeeld in een (lang) interview. In de praktijk komen er drie ‘systemen’ voor.
Optie 1: alleen aan begin en eind
De eerste optie is dat er alleen aan het begin en het eind van het volledige citaat aanhalingstekens komen, en verder nergens. Het voordeel daarvan is dat je het citaat niet hoeft te onderbreken met aanhalingstekens sluiten en daarna weer aanhalingstekens openen. Een nadeel is dat lezers uit het oog kunnen verliezen dat ze (nog steeds) een citaat aan het lezen zijn.
|
“Alinea 1. Alinea 2. Alinea 3.” |
Optie 2: aan het begin van elke alinea
Een tweede optie is om aan het begin van elke alinea nieuwe aanhalingstekens openen te plaatsen, maar alleen aan het eind van het hele citaat aanhalingstekens sluiten. Zo herinner je lezers er steeds aan dat ze een citaat lezen. Een nadeel is dat lezers bij elke alinea zouden kunnen denken dat er een nieuw citaat begint.
|
“Alinea 1. “Alinea 2. “Alinea 3.” |
Optie 3: bij elke alinea
Een derde optie is dat je aan het begin en eind van elke alinea aanhalingstekens plaatst. Deze oplossing is wat minder gebruikelijk. Toch kiezen we ervoor in ons tijdschrift Onze Taal. Het voordeel is dat lezers direct zien dat elke alinea een citaat is. Een nadeel is dat lezers kunnen denken dat ze een dialoog lezen, en niet één citaat.
|
“Alinea 1.” “Alinea 2.” “Alinea 3.” |
Enkele, dubbele of helemaal geen aanhalingstekens
In de voorbeelden hierboven staan steeds dubbele aanhalingstekens, maar in de praktijk kiezen veel media voor enkele aanhalingstekens. Dat is vooral een kwestie van huisstijl; er zijn geen officiële regels voor.
Er zijn ook media die helemaal geen aanhalingstekens gebruiken bij citaten, maar de tekst bijvoorbeeld cursief zetten en/of laten inspringen, al dan niet met een witregel erboven en eronder. In zo’n geval brengt vooral de vormgeving structuur aan in de tekst in plaats van de leestekens.
Blij met deze uitleg?
Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!
