Wat is juist: jood (met kleine letter) of Jood (met hoofdletter)?

De woorden Jood, Jodin, Joods en Jodendom krijgen een hoofdletter als het om het volk gaat of om de etnische of de culturele groep. Als het om een religieuze aanduiding gaat, zijn jood, jodin, joods en jodendom met een kleine letter.

Soms is het lastig te bepalen of jood of Jood beter is. Vaak speelt namelijk zowel de godsdienst als de etniciteit of cultuur een rol. Wij adviseren bij twijfel een hoofdletter te gebruiken, maar andere uitgevers en schrijvers kiezen bij twijfel juist voor een kleine letter. Dat laatste is ook voorstelbaar, bijvoorbeeld als jood, joods, enz. vaak voorkomen in een tekst.

In de context van de Tweede Wereldoorlog, pogroms en Jodenvervolgingen krijgen de woorden Jood, Joden, Joods(e) doorgaans hoofdletters.

Scheldnamen

Overigens verdwijnt de hoofdletter sowieso als jood in een negatief of spottend bedoelde samenstelling wordt gebruikt. Voorbeelden zijn jodenstreek en jodenvet.

Klik op het tabblad ‘Voorbeelden’ voor meer voorbeelden met Jood- en jood-.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Lees ook
Taaladvies.net: Jood (hoofdletter?)

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag

Voorbeelden met een hoofdletter:

Jodenbegraafplaats
Jodenbriefje (spottende benaming voor de ariërverklaring tijdens de Tweede Wereldoorlog)
Jodenbuurt
Jodendom (het Joodse volk)
Jodenhaat
Jodenhater
Jodenhulp (hulp aan Joden in de Tweede Wereldoorlog)
Jodenmop
Jodenster
Jodenvervolging
Jodenwet
een Jodin (‘Ester was een Jodin die haar volk redde van de ondergang’)
een Joodse man/vrouw/jongen
een Joods kind/meisje
het Joodse Bruidje (schilderij van Rembrandt)
een Joodse opvoeding
niet-Joodverklaring
seculiere Joden
Sovjet-Jood
vader-Jood (iemand met een Joodse vader en een niet-Joodse moeder)