De ‘klassieke’ uitspraak is ‘nótulen’. Die komt overeen met de uitspraak van het Laatlatijnse woord notula. Dat is de verkleinvorm van nota (‘aantekening’). Een notula is dus eigenlijk een ‘kleine aantekening’. Nota en notula hebben allebei de klemtoon op de eerste lettergreep.

Toch zeggen veel Nederlandstaligen ‘notúlen’. Die uitspraak is in het Nederlands natuurlijker: de klemtoon in uitheemse woorden ligt vaak op de voorlaatste lettergreep. Misschien is ook de klemtoon in het Franse notules van invloed geweest.

Veel naslagwerken, waaronder de woordenboeken van Van Dale en Prisma, vermelden zonder commentaar dat notulen op beide manieren uitgesproken kan worden.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.
https://onzetaal.nl/taalloket/vraag-stellen