De uitspraak ‘normalíter’ komt veel voor, omdat Nederlandstaligen geneigd zijn de klemtoon bij onbekende woorden op de op-een-na-laatste lettergreep te leggen. Zo ontstaat ook de uitspraak ‘catalógus’, terwijl de juiste uitspraak ‘catálogus’ is. Toch is die uitspraak nog lang niet algemeen geaccepteerd, en daarom geldt hij in verzorgd taalgebruik als minder juist.

Normaliter is in het Latijn gevormd, als bijwoord bij het woord normalis (zie ook de onderste alinea). De klemtoon in Latijnse woorden met de utigang -iter ligt op de lettergreep vóór die uitgang. Behalve bij normáliter is dat ook het geval bij:

  • eventualiter
  • globaliter
  • idealiter
  • realiter

Herkomst normaliter

Het Latijnse bijvoeglijk naamwoord normalis, waarvan normaliter is afgeleid, betekent overigens ‘volgens een hoek van negentig graden’. Van daaruit ontstond de figuurlijke betekenis ‘volgens de regel’.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag