De gebruikelijkste uitspraak is met de klemtoon op de a: normáliter; de e klinkt meestal als die in bed. Die uitspraak wordt als de juiste gezien.

Normaliter is van oorsprong een Latijns woord. De klemtoon in Latijnse woorden met de uitgang -iter ligt op de lettergreep vóór die uitgang. Behalve bij normáliter is dat ook het geval bij:

  • idealiter
  • eventualiter
  • globaliter
  • realiter

De uitspraak ‘normalíter’ komt ook veel voor, omdat Nederlandstaligen geneigd zijn de klemtoon bij onbekende woorden op de op-een-na-laatste lettergreep te leggen. Zo ontstaat ook de uitspraak ‘catalógus’, terwijl de juiste uitspraak ‘catálogus’ is. Toch is die uitspraak nog lang niet algemeen geaccepteerd, en daarom geldt hij als minder juist.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag

Herkomst normaliter

Het Latijnse bijvoeglijk naamwoord normalis, waarvan normaliter is afgeleid, betekent overigens ‘volgens een hoek van negentig graden’. Van daaruit ontstond de figuurlijke betekenis ‘volgens de regel’.