De officiële regel voor het schrijven van de bezits-s is: schrijf de s aan het woord vast als dat geen uitspraakproblemen oplevert. Bij de meeste plaatsnamen levert dat geen problemen op: Alkmaars binnenstad, Brussels trots, enz. Als een plaatsnaam eindigt op een niet uitgesproken z of x (vaak Franse namen, zoals Saint-Tropez en Bordeaux), komt de bezits-s ook aan de naam vast: Bordeauxs wijnen en Saint-Tropezs strand zijn in feite vergelijkbaar met Waterloos historie en Goeree-Overflakkees beleidsvoornemens.

In de praktijk zie je vaak een apostrof in bijvoorbeeld Bordeaux’s wijnen, Saint Tropez’s strand, Waterloo’s historie en Goeree-Overflakkee’s beleidsvoornemens. Dat is wat ons betreft niet ‘fout’: de eigennaam komt nu duidelijker uit de verf. Officieel geldt de apostrof hier wel als een fout(je).

Dumas’ meesterwerk

Namen als Dumas, Carpentras en Limoges eindigen in de uitspraak niet op een s-klank. In Dumas’ meesterwerk, Carpentras’ centrum en Limoges’ inwoners schrijf je een apostrof. Door het toevoegen van die apostrof wordt de s wél uitgesproken. De schrijfwijze met een extra s (Dumass, Carpentrass en Limogess) zou hier voor een vreemd woordbeeld zorgen.

Saint-Saëns’ composities

Als je de s, x of z aan het eind van een anderstalig woord wél uitspreekt, volgt ook een apostrof: Saint-Saëns’ composities, Marx’ ideologie, Lopez’ record. Dat zou je ook doen bij Nederlandse namen die op een s eindigen, bijvoorbeeld: Sanne Hans’ cd en Jeroen Bosch’ schilderijen.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag