Een persoon die sterk is, is dat een sterk mens of een sterke mens?

De mens: ‘individu’

In de betekenis ‘exemplaar van de menselijke soort’, ‘persoon’, ‘individu’ is de mens goed. Als je vóór een de-woord een bijvoeglijk naamwoord zet, zoals sterk, komt daar een buigings-e achter. Bijvoorbeeld: sterke vooruitgang, een sterke zet, een sterke vrouw, een sterke toename, enz. Je zou dus ook een sterke mens verwachten. Het is dus bijzonder dat een sterk mens gebruikelijker is. Meer voorbeelden met andere bijvoeglijke naamwoorden:

• Ze was een wijs mens.
• Mijn opa was een mooi mens.
• Uit de geschiedenis is duidelijk geworden dat hij een slecht mens was.

Ook bij de woorden persoon en man blijft de -e vaak weg:

• Een aardig persoon wees ons de weg.
• Er is altijd wel een aardig persoon om je de weg te wijzen.
• We zijn blij dat we een briljant man hebben kunnen aannemen.

Voor iemand staat geen -e:

• een prettig iemand
• een zeker iemand

Het mens: ‘die rare/stomme/arme vrouw’

Het mens slaat vaak op een vrouw. Vaak heeft het mens een negatieve bijklank (niet in bijvoorbeeld: ‘Mooi mens is dat!’), soms is het medelijdend bedoeld.

• Ik kan dat arrogante mens niet uitstaan!
• Het arme mens heeft ook altijd pech.
• Ze is echt een geweldig mens. (Er komt bij het-woorden geen buigings-e achter het bijvoeglijk naamwoord (zoals geweldig) na het lidwoord een, zie de algemene regels voor de buigings-e.)