Een persoon die sterk is, is dat een sterk mens of een sterke mens?

Een sterk(e) mens

Iemand die sterk is, kun je een sterke mens noemen, maar een sterk mens is veel gewoner.

In de betekenis ‘exemplaar van de menselijke soort’, ‘persoon’, ‘individu’ is de mens goed. Als je vóór een de-woord een bijvoeglijk naamwoord zet, zoals sterk, komt daar gewoonlijk een buigings-e achter. Bijvoorbeeld: sterke vooruitgang, een sterke zet, een sterke vrouw, een sterke toename, enz. Je zou dus ook een sterke mens verwachten. Het is dus bijzonder dat een sterk mens gebruikelijker is.

Ook bij andere bijvoeglijke naamwoorden gebruik je voor mens meestal de vorm zonder -e:

• Ze was een goed mens.
• Mijn tante was een eerlijk mens.
• Uit de geschiedenis is duidelijk geworden dat hij een slecht mens was.

Een sterk(e) persoon, man

Ook bij de woorden persoon en man blijft de -e vaak weg:

• Een sterk persoon kan dit wel optillen.
• Er is altijd wel een aardig persoon om je de weg te wijzen.
• Jouw opa is een oud en wijs man.

Bij man kan er wel een betekenisverschil ontstaan door het weglaten van de buigings-e. Zie daarvoor onze uitleg over een groot / grote man.

Een sterk iemand

Voor iemand staat geen -e:

• een sterk iemand
• een prettig iemand
• een zeker iemand

Het mens: ‘die rare/stomme/arme vrouw’

Het mens slaat vaak op een vrouw. Vaak heeft het mens een negatieve bijklank (niet in bijvoorbeeld: ‘Mooi mens is dat!’), soms is het medelijdend bedoeld.

• Ik kan dat arrogante mens niet uitstaan!
• Het arme mens heeft ook altijd pech.
• Ze is echt een geweldig mens. (Er komt bij het-woorden geen buigings-e achter het bijvoeglijk naamwoord (zoals geweldig) na het lidwoord een, zie de algemene regels voor de buigings-e.)