Wat is juist: de blijk van waardering of het blijk van waardering?
Het is allebei juist. De blijk is gebruikelijker dan het blijk.
Een blijk van waardering betekent ‘een uiting van waardering’. Je komt het vaak tegen in zinnen als ‘Als blijk van waardering geven we je graag dit cadeau.’
Volgens de woordenboeken kan blijk zowel een de- als een het-woord zijn. De blijk en het blijk zijn dus allebei juist. Wel is de blijk een stuk gebruikelijker. Als je wilt aansluiten bij het hedendaagse taalgebruik, ligt het dus het meest voor de hand de blijk te gebruiken in een zin als ‘De blijk van waardering deed de medewerkers goed.’
Mooi/mooie blijk, die/dat blijk
De keuze voor de blijk dan wel het blijk heeft ook gevolgen voor de vorm van de bijvoeglijke naamwoorden en de voornaamwoorden die je gebruikt. Bij de blijk past bijvoorbeeld mooie (altijd mét -e), die en deze. Als je kiest voor het blijk zijn een/zo’n mooi blijk (zonder -e), dat en dit juist. Bijvoorbeeld:
- Het was een mooie blijk van waardering, die mij zelfs ontroerde. (de blijk)
- Het was een mooi blijk van waardering, dat mij zelfs ontroerde. (het blijk)
- Hartelijk dank voor deze blijk van waardering. (de blijk)
- Hartelijk dank voor dit blijk van waardering. (het blijk)
- Hij toonde geen enkele blijk van herkenning. (de blijk)
- Hij toonde geen enkel blijk van herkenning. (het blijk)
Wees bij voorkeur consequent. Dus gebruik in dezelfde tekst bijvoorbeeld niet de blijk en geen enkel blijk door elkaar.
Op het tabblad ‘Voorbeelden’ vind je meer zinnen met blijk als de-woord of juist als het-woord. Op het tabblad ‘Achtergrond’ lees je iets meer over hoe het woordgeslacht van blijk in de loop der tijd is veranderd.
Blij met deze uitleg?
Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!
Hieronder vind je meer voorbeelden waarin het woord blijk voorkomt.
Zowel de blijk als het blijk is juist. Het lidwoord dat je kiest, heeft gevolgen voor de vorm van de bijvoeglijke naamwoorden en de voornaamwoorden die je gebruikt. In de linkerkolom hieronder staan de combinaties die bij de blijk aansluiten, in de rechterkolom die van het blijk. De vormen in de linkerkolom zijn gebruikelijker, omdat de blijk tegenwoordig vaker voorkomt dan het blijk.
|
de blijk |
het blijk |
|
die blijk van waardering |
dat blijk van waardering |
|
deze blijk van erkenning |
dit blijk van erkenning |
|
iedere blijk van medeleven |
ieder blijk van medeleven |
|
elke blijk van instemming |
elk blijk van instemming |
|
geen enkele blijk van herkenning |
geen enkel blijk van herkenning |
|
een welgemeende blijk van waardering |
een welgemeend blijk van waardering |
|
een simpele blijk van respect |
een simpel blijk van respect |
|
een grote blijk van erkenning |
een groot blijk van erkenning |
|
een tastbare blijk van dank |
een tastbaar blijk van dank |
Blij met deze uitleg?
Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!
Geschiedenis van het blijk en de blijk
In verschillende woordenboeken en spellinglijsten is zowel de blijk als het blijk te vinden. Maar dat is niet altijd zo geweest: de blijk staat pas sinds 2005 in de Dikke Van Dale. Tot die tijd stond alleen het blijk erin. Dat is omdat het blijk lange tijd – in elk geval het grootste deel van de twintigste eeuw – gebruikelijker is geweest dan de blijk. Tegenwoordig is het andersom.
Opmerkelijk is dat blijk nóg weer langer geleden soms juist wél een de-woord kon zijn, zo meldt onder meer het Woordenboek der Nederlandsche Taal. Joost van den Vondel schreef bijvoorbeeld in 1664: “Toon my d’eerste blijck Van liefde”. Kennelijk is de blijk daarna al snel in onbruik geraakt, maar heeft het in de (late) twintigste en eenentwintigste eeuw juist weer een heropleving doorgemaakt.
Blij met deze uitleg?
Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!
