Waar komt het woord balorig vandaan?

Bal- in balorig betekent ‘kwaad, slecht’. Vroeger sprak men niet van balorig maar van balhorig; iemand die niet goed wilde luisteren, was balhorig (‘slechthorend’). Hieruit is de huidige betekenis van balorig ontstaan: ‘niet naar goede raad luisterend, tegendraads, ontevreden’.

Hetzelfde woorddeel vinden we in baldadig: dat betekende oorspronkelijk ‘misdadig’ (het woord daad is erin te herkennen). Later kreeg het de wat minder sterke betekenis ‘wild en uitgelaten’. En dan is er nog het verouderde woord balsturig, dat letterlijk ‘slecht/moeilijk te sturen’ betekent, en vandaar ‘koppig, onhandelbaar’ of ‘grillig’.

De spelling ballorig (met twee l'en) is niet juist. Er is wel een keten van kinderspeelparadijzen met de naam Ballorig. Hierbij is vermoedelijk een woordspeling gemaakt met ballen, vanwege de associatie met de ballenbak.

Overigens komt de etymologie van balorig niet meer terug in de afbreking van het woord: het wordt afgebroken als ba-lorig of balo-rig, niet als bal-orig.