Page 20 - OnzeTaal_nov2020_HR
P. 20

taalgebruiker nu iemand die in principe geen verstande-
            lijke beperking heeft, maar zich dommer gedraagt dan
            mensen die er wél een hebben. Toch zou geen mens het
            zich nu in zijn hoofd halen om een persoon met een
            verstandelijke beperking aan te duiden als (rand)debiel,
            en bij uitbreiding als idioot of imbeciel – dat zou hoogst
            ongepast zijn.
               Dat beledigende karakter kregen die woorden noch-
            tans pas aan het einde van de twintigste eeuw. In ver-
            schillende documenten uit de jaren vijftig en zestig
            wordt een term als randdebiel zonder gêne gebruikt. In
            een verslag uit 1967 van de Sint-Pancrasschool, die bui-
            tengewoon lager onderwijs bood aan “rooms-katholieke
            debiele jongens”, staat bijvoorbeeld: “Het verschil tus-
            sen diep-debielen en imbecielen, tussen rand-debielen
            en zwakbegaafden is vaak zeer moeilijk, zo niet onmoge-
            lijk uit te maken.”
               En precies dat wilden ze wel kunnen, want zwak-
            begaafden konden gewoon lager onderwijs aan; wie
            de intelligentie van een debiel had, was welkom in de
            Sint-Pancrasschool. Wie diepdebiel was, leunde tegen
            een IQ van 55 (en dus de imbeciel) aan, wie randdebiel
            was tegen een IQ van 90 (en dus de zwakbegaafde).
               Opvallend: vroeger was randdebiliteit juist de mildste
            vorm van debiliteit, terwijl tegenwoordig randdebiel een   haar voet liet vallen, zei ze zonder aarzelen: “Christ
            erger scheldwoord is dan debiel. Het zou kunnen dat   fucking shit merde!” Daarna voegde ze er verbaasd aan
            (rand)debiel een scheldwoord werd omdat juist rand-   toe: “Le merde a dû faire le voyage!” (‘Merde moet de
            debielen een zichtbare probleemgroep werden op de    oversteek hebben gemaakt!’). Daarmee bedoelde ze dat
            lagere school. De toelatingscommissie van het buiten-   het vloekwoord uit de tweede taal blijkbaar was gaan
            gewoon lager onderwijs stuurde die twijfelgevallen    behoren tot de kernwoordenschat van haar moedertaal,
            namelijk liefst opnieuw naar de gewone lagere school   de vloektaal van haar voorkeur.
            om het nog eens te proberen.                        Proefpersonen van Arabische of Aziatische afkomst
                                                             hielden echter niet van vloeken in hun moedertaal. Vol-
            TWEEDETAALVERWERVING                             gens hen ging schelden in de tweede taal met minder
            Niet alleen historisch taalkundigen leven zich uit met   grote emoties gepaard – allicht omdat ze de reikwijdte
            vloeken en schelden, ook variatielinguïsten doen dat.    van scheldwoorden in de nieuwe taal minder goed kon-
            Zij ontdekten bijvoorbeeld dat vloek- en scheldwoorden   den inschatten. Vloeken in hun moedertaal, het Ara-
            variëren op basis van geografische locatie en sekse. In   bisch, Koerdisch of Chinees, was zó beladen en sociaal
            Vlaanderen is er meer Franse invloed met scheldwoor-  onaanvaardbaar dat hun tweede taal, het Engels, een
            den als crapuul – een eikel met dat tikkeltje meer – en   mooie oplossing betekende. Die vaststelling gaat overi-
            vloekwoorden als miljaardedju, dat teruggaat op het Fran-  gens ook voor het Nederlands op, zo bleek aan het einde
            se milliard de dieux. En terwijl in Vlaanderen religieus   van mijn lezing ‘Vloeken en wetenschap’. Een derde van
                                                             de anderstalige studenten gaf, zij het wat weifelend, toe
          Debiel werd pas aan het                            dat ze nooit in de eigen taal zouden vloeken, maar dat ze
                                                             voor een onoplettende chauffeur voortaan toch klootzak
          einde van de twintigste                            of iets anders beledigends zouden overwegen.   
          eeuw een belediging.
                                                               Vloeken als pijnbestrijding


            vloeken (zoals godverdomme) weinig mensen shockeert   Vloeken heeft ook een heilzame werking. Brits on-
            en vloeken met ziektes (zoals kankerlijer en tyfuslijer)   derzoek uit 2009 heeft aangetoond dat mensen die
            daar nauwelijks voorkomt, is in Nederland precies het   vloeken beter tegen pijn kunnen. Hoe ontdek je dat?
            omgekeerde het geval. Onderzoek uit 2008 naar de   Simpel: door mensen hun hand in een bak met ijs-
            meest frequente scheldwoorden bij mannelijke en    water te laten stoppen. De helft van de proefpersonen
            vrouwelijke studenten in Groningen wees verder uit dat   mocht vervolgens gaan schelden wanneer het pijn
                                                               begon te doen, de andere helft moest een neutraal
            jongens vaker teruggrijpen naar scheldwoorden in de
      ONZE TAAL 2020  —  11  jes naar scheldwoorden in de sociale sfeer (met name   vloekten, konden beter tegen de pijn. Begin dus vol-
            lichamelijke sfeer (met name lul, klootzak en eikel), meis-
                                                               woord gebruiken (bijvoorbeeld kaas). De mensen die
                                                               gende keer dat je een spijker in de muur hamert maar
            hoer, bitch en slet).

               Verder zorgen vloeken voor interessante inzichten op
                                                               vast vooraf met schelden. Doe het alleen niet te vaak:
            gebied van tweedetaalverwerving. Jean-Marc Dewaele,
                                                               er lijkt wel een afstompend effect te zijn. Als je vaak
                                                               scheldt bij pijn, treedt na een tijdje gewenning op. Er
            een Belgisch professor aan de Birkbeck University of
            London, onderzocht 386 tweetalige vloekers. Hij stelde
                                                               mannen die de neiging hebben om een situatie als
            vast dat de meesten van hen bij voorkeur scholden in
            hun moedertaal. Toen hij een (Engelstalige) Canadese   is ook nog een ander voorbehoud: bij zwartkijkende
                                                               erger te zien dan die eigenlijk is, werkt het niet. Jam-
            journaliste, met jaren verslaggeving in Frankrijk op de   mer, bende aanstellers!
   20       teller, vroeg wat ze zou uitroepen als ze een hamer op
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25