Page 25 - OnzeTaal_juni2021_HR

binnenkomt, is Shohei Matsuzaki, een model en acteur
van 25 die zich aan Kaori voorstelt als Matsuzaki Shohei.
(Blijkbaar zeg je in Japan dus eerst je achternaam en dan
je voornaam.) Op het moment dat Shohei binnenkomt,
gaat Kaori staan. Ze maken een lichte buiging naar el­
kaar en Shohei vraagt Kaori of hij mag gaan zitten (we­
derom: in Big Brother zou iemand een bommetje op het
bankstel maken, om vervolgens een scheet te laten). Als
daarna de 24­jarige actrice Haruka Okuyama binnen­
komt, gaat ze netjes naast het andere meisje op de bank
zitten. Ze praten wat, vertellen elkaar wat ze voor werk
doen en knikken en glimlachen heel veel. Als de een
zegt: “Ik teken”, zegt een ander: “Ik zou je graag zien
tekenen”, waarop een zenuwachtig lachen volgt.
Verderop in de eerste aflevering bespreken de bewo­ vertellen, is in het van oudsher hiërarchische Japan
ners tijdens het eten op wat voor types ze vallen. Al­ beleefdheid en het voorkomen van gezichtsverlies (van
jezelf, maar ook van de ander) veel belangrijker. Eigen­
aardig genoeg lijkt die bedeesdheid volledig te verdwij­
De enige stemverheffing nen als de mensen over wie gesproken wordt niet fysiek
aanwezig zijn (zoals dus in het geval van de studiogasten
in die vier afleveringen die de bewoners becommentariëren) en men zich dan
wél vrij voelt om alles te zeggen. Dat werkt in zekere zin
kwam van uw verslaggever. natuurlijk altijd zo, maar bij Terrace House is het des te
opvallender omdat het er onderling allemaal zo timide
aan toegaat.
thans, de mannen zeggen wat voor soort vrouw ze wil­
len. Zo wil muzikant Kenji (31) graag een huiselijk type. BEADEMING
“Iemand die me niet lastigvalt als ik een avondje uit ben De enige stemverheffing in die vier afleveringen Terrace
met vrienden.” House kwam van uw verslaggever, die tegen zijn scherm
schreeuwde. De interactie tussen de bewoners is een
INCIDENT aaneenrijging van subtiliteiten, beleefdheden en heel
Dat klinkt allemaal misschien doodsaai. En dat is het misschien hier en daar een barstje in de status quo van
ook. Je kunt Terrace House vergelijken met The Real World hun geslotenheid. Dat levert voor Japanners misschien
van MTV, alleen dan zonder gebeurtenissen. Ik heb geen interessante televisie op, maar naar West­Europese
actieve herinnering aan een noemenswaardig voorval uit maatstaven is het gekmakend saai. Daartegenover zou
de vier afleveringen die ik zag. Hier een greep uit mijn een Japanse televisiekijker al na vier minuten Big Brother
aantekeningen: of Temptation Island aan de beademing moeten. Zo is, in
zekere zin, entertainment ook een taal die per land of
­ Vermoeiend ook wel, de hele tijd dat verlegen gegie­ cultuur verschilt. Daarmee is niet gezegd dat het Japanse
chel. televisielandschap er een is zonder kleur. In de spelshow
­ Het is allemaal zo zachtaardig. The Bum Game steken vrouwen (of soms een man) hun
­ In Nederland zou er al geneukt zijn. kont door een gat in een wand. Aan de andere kant van
­ Kom op, kan er alsjeblieft wat meer gebeuren? die wand moeten mannen vervolgens door middel van
­ Het is allemaal zo saai. ‘Laten we dit doen samen, het zoenen van voornoemde achterwerken kijken of ze
laten we dat doen samen.’ Oh, iemand heeft over erachter komen welke aars hun partner toebehoort. Ik
iemand gedroomd, nou sjonge jonge jonge. bedoel maar. 
­ ‘Ik heb verse eieren gekocht, hahaha.’ Nou, lachen.
­ Ik snap gewoon helemaal niet wat er leuk aan is.
Alledaags Japans
Dat totale gebrek aan vermakelijkheid ligt, vermoed ik,
niet zozeer aan Terrace House zelf, als wel aan de ver­ PAULIEN CORNELISSE
schillen tussen de West­Europese en Japanse culturen
als het gaat om omgangsvormen en menselijke interac­ ie zich het Japans eigen wil maken, begint met
tie. Er zit (en dit zeg ik op basis van vier afleveringen; W formeel Japans. Deze beleefde vorm verschilt
wellicht is een ander seizoen van Terrace House van meet erg van het alledaagse Japans – alle werkwoorden
af aan ongemeen spectaculair) een continent aan com­ hebben bijvoorbeeld een andere uitgang. Met het
municatieverschillen tussen de Nederlandse uitgespro­ formele Japans kun je je prima redden, maar een
kenheid en de Japanse ingetogenheid. De tweede afleve­ gezellig praatje wordt moeilijker, want je creëert door
ring bijvoorbeeld heeft als titel ‘Het Tempura Incident’, je formele taalgebruik een afstand.
waarmee gerefereerd wordt aan een gesprek dat de be­ Bij het leren van het alledaagse Japans komt de
woners hadden tijdens het avondeten. Shohei zei dat hij televisie van pas, en vooral een realityserie als Terrace
niet de rest van zijn leven hetzelfde wil blijven doen, House. In een Japans leerboek krijg je geleerd hoe je ONZE TAAL 2021 — 6
want “Ik hou van tempura, maar niet iedere dag.” Daar­ vraagt: ‘Begint de vergadering over nieuwe producten
op knikte Haruka, glimlachte en keek toen weg. Ze trok om twee uur?’ In Terrace House leer je: ‘Hoi, wat kook
niet eens een wenkbrauw op, maar in de studio werd je?’ ‘Iets met ei, wil je ook?’ ‘Neuh, lamaar, ik pak wel
gereageerd alsof Haruka Shohei had neergestoken. wat op weg naar mijn werk.’ Juist dat soort niksige
Dit incident legt veel bloot over communicatie in gesprekjes zijn onmisbaar om je thuis te voelen in
Japan en de verschillen met Nederland. Waar wij gewend Japan.
zijn alles zo letterlijk en direct mogelijk tegen elkaar te 25