Wat is juist: anderssoortig of andersoortig?

Woorden die eindigen op -soortig krijgen nooit een tussen-s. Naast andersoortig (‘van een andere soort’) komen bijvoorbeeld ook eigensoortig, gelijksoortig, ongelijksoortig, veelsoortig en vreemdsoortig zonder tussen-s voor. Woorden op -zins krijgen wél een tussen-s: anderszins, enigszins, geenszins en veelszins. Alleszins bestaat uit alles en zins; er wordt geen extra s ingevoegd.

Waarom bijvoorbeeld anderstalig dan wél een tussen-s heeft, is niet goed te verklaren. Voor het wel of niet schrijven van de tussen-s bestaan geen dwingende regels. Als we de tussen-s horen bij het uitspreken van een woord, kan hij ook geschreven worden. Bij woorden waarvan het tweede deel met een s-klank begint, is vaak niet te horen of een tussen-s op z’n plaats is. Daarom wordt aangeraden zulke woorden te vergelijken met andere samenstellingen waarvan het tweede deel niet met een s-klank begint. Vaak werkt dat heel goed: zo kom je op dorpsschool vanwege dorpshuis. Dit ezelsbruggetje gaat helaas niet altijd op, zoals blijkt uit andersoortig naast anderstalig.