Grind is de oudste vorm. Het komt van grinden: ‘malen’. Pas na de zeventiende eeuw is de betekenis ‘kleine kiezelstenen’ ontstaan. Het woord is verwant aan het Engelse to grind (‘malen’) en het Latijnse frendere (‘fijnwrijven’).

De vorm met t is waarschijnlijk ontstaan doordat grind geen meervoud heeft; we kennen daardoor alleen maar een vorm waar we de t op het eind horen. Velen zijn die t ook gaan schrijven. Dit is niet gebeurd bij een woord als hond: omdat we daarvan ook vaak het meervoud honden horen, is de d in het enkelvoud behouden.

Naast grinden (‘met grind bestrooien’) bestaat de uitspraak- en spellingvariant grinten.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.
https://onzetaal.nl/taalloket/vraag-stellen

Bel 085 00 28 428 Bel 085 00 28 428

(gebruikelijke belkosten, geen extra kosten)

Of stel je vraag via social media of per mail