Page 27 - OnzeTaal_febmrt2021_HR
P. 27

REGISTER  GUUS MIDDAG

            Over opmerkelijk taalgebruik.



            De H van Assen







                    og altijd als ik in Groningen in de trein stap,
                    schiet het even door me heen. Zal de dienst-                                            Houtsnede Collectie Rijksmuseum
            N doende conducteur het gaan zeggen? In zijn
            barse dictie, door de krakerige intercom, met zijn Gro-
            ningse accent: dat deze trein zal gaan stoppen ‘te Aer’n,
            Hass’n en Oogeveen’? Want, iedereen weet dat, Gronin-
            gers zeggen een h waar dat niet moet, en laten hem
            weg als het juist wel moet. ‘Aren’ in plaats van Haren,
            ‘Hassen’ in plaats van Assen, ‘Oogeveen’ in plaats van
            Hoogeveen.
               In de praktijk heb ik het nog geen enkele conducteur
            ooit horen zeggen. Het moet een oud taalgrapje zijn,
            en er hoort een spottende ondertoon bij – hoor die rare
            Groningers nu eens. Maar nu bladerde ik door Alles
            begint met A van Diedrik van der Wal, een boek met 26,
            nee: 27 hoofdstukken over de 26, nee: 27 letters van ons
            alfabet (want hij beschouwt de lange ij als een aparte let-
            ter). Daar las ik, in het hoofdstuk over de h, dat er in het
            Nederlands plekken zijn waar de h niet wordt uitgespro-
            ken, en er zijn zelfs gedetailleerde kaarten van. Ja, er is
            een gebied in Groningen waar de h weggelaten wordt. En
            er blijken er nog veel meer te zijn: allerlei kleine “h-loze
            enclaves”, zoals Salland, Scheveningen, Enkhuizen,
            Volendam, Marken en Urk.                         manieren waarop de staart van de q geschreven kan wor-
                                                             den. De rare x van Texel.
            AANGEHIJGD
            In hetzelfde hoofdstuk vond ik ook het Groningse con-  SEXY LETTER
            ducteursmopje terug, maar nu opeens in de omgeving   En er komt allerlei boeiende onzin voorbij – bijvoorbeeld
            van Aarlem en Hamsterdam. Ik las dat het gebruik van   over grafologie en het mijnenveld van de klanksymbo-
            de h soms voortkomt uit hypercorrectie, zoals ook al bij   liek. De x is een sexy letter, althans volgens Paulien Cor-
            de elfde-eeuwse Vlaamse monnik die in het bekende   nelisse. De m is de moederletter van het alfabet. En de
            “hebban olla vogala”-zinnetje “hic” schreef in plaats   meest vrouwelijke letter? Dat is de v, vanwege de vorm,
            van ‘ic’: “hic anda thu”. Nooit geweten. Ook in Engeland   onder andere. Er is ook een mannelijke letter: de p – de p
            en Wales doen ze her en der aan ‘h-dropping’: niet    van penis. Wat zit er toch veel vast aan een simpel letter-
            ‘horse’ maar ‘’orse’. In het Frans, Italiaans, Portugees   tje. Hier vind je verder ook alles over de dikke l, de natte
            en Spaans wordt de letter wel geschreven, maar al    t, de lange s, de zachte g, de stomme r, de korte en de
            eeuwenlang niet meer uitgesproken. Daar vragen ze    lange ij, de tweepoot en de driepoot. De letter van Pytha-
            zich weleens af of zo’n loze letter nog wel recht heeft    goras – dat is de y. En de fietspompletter – dat is de f.
            op een eigen teken.                                 En dus ook over de vreemde plekken waar de h ver-
               De inwisselbaarheid van de h strekt zich uit naar haar   dwijnt, of opduikt. In de trein naar Hassen, maar ook al
            diepste wezen. Wat is de h eigenlijk? Heeft deze letter   in het oude Rome. Daar woonde ten tijde van de dichter
            wel een eigen geluid? Of is zij alleen maar lucht, “niet   Catullus ene Arrius, die de gewoonte had om woorden
            dan een windigen asem”, een “toeblaasinge”, zoals taal-  van een h-klank te voorzien. Arrius zei ‘chommoda’ als
            kundigen langgeleden al vaststelden? En moeten we de h   hij ‘commoda’ moest zeggen, en ‘hinsidias’ in plaats
            dan zien als een klinker of als een medeklinker? Van der   van ‘insidias’, omdat hij, een nieuwe rijke, dacht dat het
            Wal houdt het op “een aangehijgde klinker”.      zo hoorde. Ook een geval van hypercorrectie. Catullus
               Het wonderlijke is dat ik, dagelijkse h-gebruiker, dit   ergerde zich er enorm aan, en hij was niet de enige. De
            allemaal misschien wel had kunnen weten, maar er tot   opluchting was groot toen Arrius naar Syrië werd ge-
            nu toe nooit bij stil heb gestaan. En dat geldt niet alleen   stuurd. Eindelijk rust. Maar niet voor de Syriërs. Zijn
            voor wat Van der Wal te melden heeft over de h, maar   reis via de Ionische Zee bleef niet onopgemerkt. Een
            ook voor die 25, nee: 26 andere letters die ik dagelijks in   wind trok voorbij – een wind van al die aangehijgde h’s.   ONZE TAAL 2021  —  2/3
            vergelijkbaar grote hoeveelheden gebruik. Hij weet er   “Ionios fluctus (…) iam non Ionios esse, sed Hionios”:
            enorm boeiend, ik zou haast zeggen: aangehijgd, over    sinds Arrius voorbijvoer, is de Ionische Zee niet langer
            te schrijven – of het nu over klank, schriftgeschiedenis,   de Ionische, maar de Hionische Zee.  
            typografie, letterfrequentie, spelling of dialect gaat. Van
            alles komt hier voorbij. Liptandklanken, tandkasrichels   Diedrik van der Wal, Alles begint met A. Uitgeverij De
            en tongwortels. De herkomst van de cedille. Het ont-  Harmonie. In de webwinkel van Onze Taal zijn nog enkele
            staan van het puntje op de i. Een overzicht van de vele   gesigneerde exemplaren te koop.           27
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32