Wat is juist: op twee gedachten hinken of op twee benen hinken?

Op twee gedachten hinken en op twee benen hinken betekenen allebei ‘besluiteloos zijn, in tweestrijd verkeren’ en ‘niet consequent zijn, nu eens het een, dan weer het andere doen/zeggen’. Een paar voorbeelden:

• Het onderwijsbeleid hinkt op twee gedachten/benen: soms gaat het om gelijkheid bevorderen en dan weer vooral om maatwerk leveren.
• Na de 1-0 hinkte de ploeg op twee gedachten/benen: de voorsprong verdedigen of blijven aanvallen?

De variant op twee gedachten hinken wordt als juister beschouwd. Alleen Van Dale Hedendaags Nederlands heeft op twee benen hinken opgenomen, maar wel met de waarschuwing “niet algemeen”. Toch komt de uitdrukking al zeker meer dan een eeuw ook weleens voor met benen, zoals in dit boek uit 1916: “(...) hoe hij op twee beenen hinken bleef, dat hij toch kiezen of deelen moest”. Het historische Woordenboek der Nederlandsche Taal vermeldt de varianten op twee beenen hinken, op twee gedachten hinken, aan beide zijden hinken en op twee krukken hinken, en voegt daar alleen aan toe: “men zegt nu gewoonlijk op twee gedachten hinken”.

Op twee benen hinken is echter ook geregeld blijven voorkomen. In 1954 stond bijvoorbeeld in de Gazet van Limburg: “Maar dan moeten ze niet op twee benen hinken: wel een leger, maar géén soldaten” en in 1968 in de Volkskrant: “We vragen ons af of (...) toch nog niet een betere oplossing te bereiken was geweest. De ‘oplossing’ die nu uit de bus is gekomen lijkt ons toch een hinken op twee benen.”