Waar komt de t in loftuiting vandaan?
De t in loftuiting komt van het werkwoord tuiten in de betekenis ‘bazuinen, trompetten’.
Een loftuiting is een groot compliment, dat in vrij brede kring verspreid wordt. Je spreekt dus pas van een loftuiting als je iemand anders openlijk grote lof toezwaait.
Loftuiting is afgeleid van het werkwoord lovetuten/lovetuten, dat in het Nederlands van de Middeleeuwen ‘vleien’ betekende. Dat werkwoord is samengesteld uit lof en tuiten in de betekenis ‘bazuinen’, ‘trompetten’. Loftuiten betekent dus eigenlijk ‘lof rondbazuinen’. In het zelfstandig naamwoord loftuiting is de t van tuiten behouden gebleven.
Lofuiting?
In de praktijk kom je ook weleens lofuiting tegen, zonder t na lof. Dat woord kun je zien als samenstelling van lof en uiting: een ‘uiting van lof’ dus. Dat is op zichzelf ook een correcte samenstelling. Maar als je een openlijk geuit, groot compliment bedoelt, is loftuiting het woord dat je moet hebben.
Loftuiging en lofbetuiging
In de woordenboeken staan ook de woorden loftuiging en lofbetuiging. Ook deze woorden drukken uit dat je je lof over iets of iemand nadrukkelijk uitspreekt, al maak je er wat minder werk van dan bij een loftuiting. Betuiging komt ook voor in bijvoorbeeld dankbetuiging, spijtbetuiging en steunbetuiging.
Blij met deze uitleg?
Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!
