Het bijvoeglijk naamwoord Indisch is af te raden voor iets wat met India te maken heeft. Indisch is namelijk meestal een historisch begrip uit de koloniale tijd. Vooral in Nederland (minder in België) kan het gebruik van Indisch(e) voor verwarring zorgen.

Voor-, Achter-, Brits- en Nederlands-Indië

Het hele gebied ten oosten van de rivier de Indus, dus Zuid- en Zuidoost-Azië, werd door de oude Grieken en Romeinen al India genoemd. In het Nederlands werd dat Indië. Dat enorme gebied werd onderverdeeld in Voor-Indië en Achter-Indië, en in de koloniale tijd in Brits-Indië (Pakistan, India, Bangladesh) en Nederlands-Indië.

Uit die tijd stammen dus de naam Indië, het bijvoeglijk naamwoord Indisch(e) en de inwonernaam Indiër. In diverse historische begrippen zien we deze woorden terug, zoals de Indische Oceaan en de Indische olifant.

India en Indonesië

Eind jaren veertig werden India en Indonesië onafhankelijk. In het Nederlands is de landnaam India uit het Engels overgenomen. Daarbij is het bijvoeglijk naamwoord Indiaas (Indiase) gevormd.

Indisch en Indië zijn sindsdien vooral in Nederland alleen nog gangbaar als historisch en cultureel begrip: Indisch bloed hebben, Indiëgangers, de Indische keuken (waarmee dan meestal de Indonesische keuken wordt bedoeld). In België komt Indisch nog wel voor in de betekenis Indiaas; de Indische keuken zal daar dus eerder naar de Indiase keuken verwijzen.

Overigens is een inwoner van India nog altijd een Indiër, omdat de vorm Indiaër nooit is aangeslagen. Een vrouw uit India is wel een Indiase.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag