Sommige woordenboeken vermelden het meervoud van het schrijven en ook het historische Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) vermeldt het al. Het WNT geeft bovendien enkele citaten uit de zeventiende en achttiende eeuw waarin de schrijvens gebruikt wordt. Dat het officiële Groene Boekje geen meervoud opneemt bij het schrijven komt waarschijnlijk doordat die vorm in de praktijk weinig voorkomt.

Het schrijven is een verzelfstandiging van het werkwoord schrijven. Soms kun je bij zo’n verzelfstandiging een meervoud vormen, maar dat kan lang niet altijd. Als de betekenis van het zelfstandig naamwoord nog heel dicht bij die van het werkwoord ligt, lukt het meestal niet. We kunnen bijvoorbeeld wel spreken van het lezen en het spelen, maar niet van de lezens en de spelens.

Als het zelfstandig naamwoord echt een eigen betekenis heeft gekregen, komt het meervoud vaker voor: het leven - de levens, het verlangen - de verlangens, het onderkomen - de onderkomens, het optreden - de optredens. Bijvoorbeeld het streven en het toebehoren hebben dan weer géén meervoudsvorm. Het schrijven - de schrijvens zit er kennelijk een beetje tussenin. Ook het feit dat het schrijven (in de betekenis ‘brief’) verouderd is, kan bijdragen aan het gevoel dat er van dit woord geen meervoudsvorm bestaat.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag