Grind is de oudste vorm. Het komt van grinden: ‘malen’. Pas na de zeventiende eeuw is de betekenis ‘kleine kiezelstenen’ ontstaan. Het woord is verwant aan het Engelse to grind (‘malen’) en het Latijnse frendere (‘fijnwrijven’).

De vorm met t is waarschijnlijk ontstaan doordat grind geen meervoud heeft; we kennen daardoor alleen maar een vorm waar we de t op het eind horen. Velen zijn die t ook gaan schrijven. Dit is niet gebeurd bij een woord als hond: omdat we daarvan ook vaak het meervoud honden horen, is de d in het enkelvoud behouden.

Naast grinden (‘met grind bestrooien’) bestaat de uitspraak- en spellingvariant grinten.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 2 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar

Bel 085 00 28 428 Bel 085 00 28 428

(gebruikelijke belkosten, geen extra kosten)

Of stel je vraag via social media of per mail