Kun je ‘iets communiceren’? 

Iets communiceren was lange tijd ongebruikelijk. Pas aan het eind van de twintigste of begin van de eenentwintigste eeuw raakte deze constructie langzaamaan ingeburgerd. Tegenwoordig is ze vrij algemeen geaccepteerd, al klinkt het voor veel mensen nog steeds een beetje als bedrijfs- of marketingjargon. Het is soms het overwegen waard om te kijken of het te vervangen is door een werkwoord met een concretere betekenis, zoals meedelen, vertellen of doorgeven: ‘De regels moeten aan de werknemers worden meegedeeld.’

Achttiende eeuw

Het gebruik van communiceren in betekenissen als ‘meedelen’ en ‘vertellen’ is overigens ook weer niet helemaal nieuw. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal omschrijft communiceren als “Mededeelen, kennisgeven van” en geeft voorbeeldcitaten die enkele eeuwen oud zijn, zoals “De Heer Radermacher heeft my den dood van zynen Oom ... gecomuniceert” (uit de brieven van Betje Wolff en Aagje Deken, die in de achttiende eeuw leefden).

Communiceren wordt bij voorkeur gecombineerd met het voorzetsel aan, net als vertellen en meedelen: ‘De regels moeten aan de werknemers worden gecommuniceerd’. Ook naar is redelijk gangbaar, maar nog niet helemaal geaccepteerd. Het gebruik van richting of naar (... toe) is stilistisch vaak iets minder fraai dan aan of naar.

Soms kan aan ook achterwege blijven (opnieuw net als bij vertellen en meedelen): ‘Het is mij niet op tijd gecommuniceerd’, net als in het eerdergenoemde voorbeeld van Wolff en Deken. Je combineert communiceren dan met een meewerkend voorwerp.