Page 13 - OnzeTaal_dec2019_HR

een barkruk vertelt hij zijn persoonlijke verhaal, over
zijn zoektocht naar de taal waarin hij zich veilig voelt.
Hij krijgt de zaal aan zijn voeten, niet alleen vanwege
zijn bevlogen verhaal, maar ook dankzij zijn originele
vergelijkingen. Als hij vertelt over de moeite die hij had
met het verschil tussen de en het: “Ik beschouw deze
lidwoorden als mijn pappa en mamma. Je hebt ze beide
nodig, maar je weet nooit wanneer wie.”

ZWANGER
Nadat de Elise Mathilde-prijs voor het beste essay over
taal is uitgereikt aan Thijs Bartels voor zijn tekst ‘Over
grenzen’ (meegeniet in het oktobernummer van Onze
Taal), en nadat wetenschapper Leonie Cornips en schrij-
ver Luc Devoldere zich in een gesprek onder leiding van
taalkundige Marc van Oostendorp hebben gebogen over
de grenzen van de standaardtaal (“Moet standaardtaal
het streven zijn?”), sluit dichter Ester Naomi Perquin
het moedertaalcongres geestig af met gedichten over
moeders en moederschap. Bij haar opkomst op haar
dikke buik wijzend: “Ja, ik ben speciaal voor de gelegen-
Taalliefhebbers en taalfreaks “Je zou Perquin maar als lerares Nederlands hebben”,
heid even zwanger geworden. Dat doe ik anders nooit.”
verzucht iemand. Haar dichtbundels met handtekening

Het Genootschap Onze Taal schijnt bij buitenstaan-
waren na afloop binnen een mum van tijd uitverkocht.
ders nog altijd de naam te hebben van schoolmeesters
die de taalfouten van anderen afkeuren. Robert Wenne-
kendonk noteerde in een ‘Ikje’ in NRC: “Omringd door
gelijkgezinden zeg ik blij tegen een mij volstrekt onbe-
kende man: ‘Leuk, allemaal taalfreaks.’ Hij antwoordt:
‘Taalliefhebbers, meneer.’” Maar van betweterigheid
was op deze lange dag verder weinig te merken. Door de
grote variatie in vormen en genres bleef de vaart er ook
in. Naast de lezingen kreeg het publiek een interview,
heeft in Nederland en Vlaanderen, schudt hij de zaal de opening van de Week van het Nederlands, twee
wakker. Want eigenlijk is het Standaardnederlands maar podiumdiscussies, een gesproken column, twee prijs-
de moedertaal van een heel kleine groep mensen. Daar- uitreikingen, een voorgelezen essay, en zelfs een taal-
om is er een nieuwe aanpak nodig, en moet er meer aan- kalenderverloting (waarbij dialectsprekers uit Brabant
dacht komen voor meertaligheid.
Later, tijdens de lunch, prijzen enkele trouwe bezoe-
kers Bennis’ bijdrage vanwege de interessante onder- Wim Daniëls hield met
zoeksresultaten. “Maar waarom bleef het zo abstract?”,
vraagt Marianne, een docent Nederlands als tweede taal zijn ontregelende vragen
uit Alkmaar, zich af.
En dan is het tijd voor een van de twee prijsuitreikin- de zaal scherp.
gen die vandaag op het programma staan. Voor de eerste
keer wordt de Onze Taal/ANV-taalboekenprijs toege-
kend; de zichtbaar blije Gaston Dorren ontvangt de prijs overduidelijk werden voorgetrokken). En dan was er een
uit handen van juryvoorzitter Nelleke Noordervliet, voor lunchprogramma met het radioprogramma De Taalstaat,
zijn boek Babel. (Zie ook het novembernummer van Onze livemuziek, een taalquiz, een ideeënmuur, en een taal-
Taal.) boeken- en tijdschriftenmarkt.

BARKRUK DANSEN
Ging het in het ochtendgedeelte van het programma Dit alles werd afgewisseld door liedjes in moerstaal van
over moedertaal in opvoeding en onderwijs, in de mid- Thijs Boontjes (helaas zonder zijn dans- en showorkest
dag draait het om andere talen naast de moedertaal. maar met piano en scheurstem). Zijn optreden mondde
Zo houdt taalkundige Sterre Leufkens een helder en aan- uit in een feestelijk slot: Boontjes’ teksten waren niet
trekkelijk betoog over de meerwaarde van moedertalen van Drs. P-kwaliteit, maar hij kreeg de zaal aan het
in het Nederlandse onderwijs aan nieuwkomers. Anders meezingen. En presentator Wim Daniëls zelfs aan het
dan veel mensen denken, blijken kinderen die hun moe- meedansen. ONZE TAAL 2019 — 12
dertaal mogen spreken (ook als die afwijkt van de stan- De in- en uitleidingen van Wim Daniëls vormden
daardtaal) het beter te doen in Nederlands en in andere trouwens de hoogtepunten van de dag. De veelschrijver
vakken. en taalcabaretier uit Aarle-Rixtel wist met zijn ontrege-
Moet je je als kind van buitenlandse ouders schamen lende vragen en anekdotes de zaal wakker, de dag licht-
voor je taalfouten, als je op een school zit waar de stan- voetig en de sprekers scherp te houden. “Klinkers heb je
daardtaal de norm is? De Belgische schrijver en choreo- bij sms’en niet nodig. Alleen bij het woord koeienuier is
graaf Ish Ait Hamou vindt hartstochtelijk van niet. Op dat een beetje lastig.”  13