De klemtoon van kenmérkend is wel opvallend als je naar de klemtoon in de woorden kenmerk en kenmerken kijkt: die ligt op de eerste lettergreep, niet op de tweede.

De regels voor beklemtoning in het Nederlands zijn buitengewoon ingewikkeld. De hoofdregel dat de klemtoon vooraan in het woord ligt, gaat voor veel categorieën woorden niet op. Een bekende uitzondering zijn samengestelde bijvoeglijke naamwoorden, en dan vooral die op een deelwoord (met -end) eindigen. Voorbeelden zijn aanvúllend, alwétend, deerniswékkend, schrikbárend, uitstékend en welsprékend – en dus ook kenmérkend.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag