Het mijn en (het) dijn betekent letterlijk ‘het mijne en het jouwe’, oftewel ‘mijn bezit en jouw bezit’. ‘Die kent het verschil niet tussen het mijn en (het) dijn’ wil dus zeggen dat iemand een dief is.

Het woord dijn is een oude vorm; tegenwoordig is jouw gebruikelijk. Dijn hoort bij du, dat in het Nederlands lange tijd de gebruikelijke vorm was voor ‘jij’. Al in de zestiende eeuw (misschien nog eerder) is du in onbruik geraakt; jij was in die tijd al de gewone vorm. Twee naamvalsvormen van du hebben langer standgehouden: dij/dy (‘Wat heb ick dy misdaen?’) en dijn. Maar ook deze vormen zijn door de nieuwere vormen u/jou en uw/jouw verdrongen. Alleen in de combinatie het mijn en (het) dijn komt nog een oude vorm van du terug.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 2 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar

Bel 085 00 28 428 Bel 085 00 28 428

(gebruikelijke belkosten, geen extra kosten)

Of stel je vraag via social media of per mail