Gebarenfilm

Na Oscar-winnaar The Artist is er nu opnieuw een film waarin niet gesproken wordt, het Nederlandse 170 Hz van de debuterende regisseur Joost van Ginkel. 'Niet gesproken' is in dit geval overigens niet helemaal correct, want de twee hoofdrolspelers gebruiken gebarentaal. De dialogen worden ondertiteld.

Het zwijgen van de acteurs geeft de regisseur de kans om de soundtrack van de film een belangrijkere rol te geven dan in films normaal gesproken mogelijk is, maar dat was voor Van Ginkel niet de belangrijkste reden om voor gebarentaal te kiezen. "Ik was vooral geïnteresseerd in de poëzie en de schoonheid van deze taal. Ik vond het spannend om een film te maken waarin bijna niet hardop wordt gesproken. Het moest een ervaring worden van beeld en geluid, iets wat je als kijker ondergaat." Het idee ervoor kreeg hij toen hij ooit 's nachts op straat een groepje gebarentaalsprekers in gesprek zag: "Ik wist meteen dat ik dat nog eens in een film wilde gebruiken."

De gebarentaal en de zwaar aangezette vormgeving van de film deden het goed bij het publiek van het Nederlands Film Festival eind vorig jaar, want dat beloonde 170 Hz met de publieksprijs. En ook de kritieken na de première vorige week waren lovend of op zijn minst welwillend - hoewel sommige recensenten er wel op wezen dat alle uiterlijkheden niet kunnen verdoezelen dat plot en scenario wat magertjes zijn.

Raymond Noë