DEDAIN
UIT:
Hou toch eens op met dat masculiene gemok
(Elma Drayer, Trouw, 9 augustus 2012)
CONTEXT:
Wellicht is dit DEDAIN, om de befaamde socioloog Abram de Swaan te parafraseren, de laatste stuiptrekking van een stervend patriarchaat. Het moet immers niet eenvoudig zijn om te verwerken dat je superioriteit nergens op was gebaseerd. Maar het stemt ook enigszins treurig.
BETEKENIS:
minachting
UITSPRAAK:
[dee-dè] (met een nasale è-klank)
WOORDFEIT:
Het woord dedain is in de negentiende eeuw ontleend aan het Frans. Het is afgeleid van het werkwoord dédaigner 'afwijzen, minachten'. Daarin is dé- een ontkennend voorvoegsel; daigner 'zich verwaardigen' gaat terug op het Latijnse dignare 'waardig keuren, zich verwaardigen', een afleiding van dignus 'waardig'.
In het Nederlands was de Franse spelling dédain lange tijd ook de juiste schrijfwijze, maar sinds 2005 wordt het woord officieel zonder accent aigu geschreven.
|
|
|
