coulance (de)

betekenis

soepele omgang, inschikkelijkheid, welwillendheid

uitspraak

[koe-lâ(n)-suh] of [koe-lâ(n)s]

citaat

"Enige coulance is er wel voor mensen met een eigen woning in aanbouw. Zij kunnen onder voorwaarden ook volgend jaar gebruikmaken van de tijdelijke verruiming van de schenkingsvrijstelling."
Bron: Coulante toepassing van schenkingsvrijstelling voor nieuwbouwwoning (Confianza accountants, 10 november 2014)

woordfeit

Coulance oogt (en klinkt) als een rechtstreeks uit het Frans overgenomen woord. Toch is dat niet het geval. Het bijvoeglijk naamwoord coulant 'soepel, welwillend, tegemoetkomend' komt wel uit het Frans, maar coulance is pseudo-Frans; het is waarschijnlijk in het Duits ontstaan en van daaruit in het Nederlands terechtgekomen.
Coulant betekende oorspronkelijk letterlijk 'vloeiend' en 'gemakkelijk'. Het is afgeleid van het Franse couler 'stromen, vloeien', dat teruggaat op het Latijnse colare 'filtreren, dempen'.